ໂດຍອີງໃສ່ລະບຽບການ Commission Delegated Regulation (EU) ສະບັບເລກທີ 1421/2013 ກ່ຽວກັບການປັບປຸງລະບຽບການເລກທີ 978/2012 ໃນວັນທີ 01 ມັງກອນ 2015 ວ່າດ້ວຍການທີ່ ສປ ຈີນ, ໄທ, ເອວກົວດໍ, ແລະ ເມົາດິບ ຈະສູນເສຍສະຖານະພາບການເປັນປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າຂອງສະຫະພາບເອີລົບ. ຄະນະກຳມາທິການຂອງ EU ກໍໄດ້ແຈ້ງໄປຫາປະເທດດັ່ງກ່າວ ຫຼາຍຄັ້ງແລ້ວ ແລະ ລ່າສຸດ ເພື່ອເປັນການເຕືອນບັນດາປະເທດດັ່ງກ່າວອີກເທື່ອໜຶ່ງ, EU ໄດ້ສົ່ງຈົດໝາຍຂອງຫົວໜ້າກົມການຄ້າຫາເອກອັກຄະລັດຖະທູດຂອງຈີນ, ໄທ, ແລະ ເມົາດີບ ປະຈຳ EU ພ້ອມທັງສຳເນົາໃຫ້ຄະນະຜູ້ແທນ EU ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.
ໃນກໍລະນີຂອງເອວກົວດໍ, ຄະນະກຳມາທິການຂອງ EU ໄດ້ເຮັດບົດສະເໜີທາງດ້ານນິຕິກຳ ທີ່ຢູູ່ນອກກອບທາງດ້ານກົດໝາຍຂອງ GSP ສຳລັບລະບຽບການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເອກົວດໍ ສາມາດໄດ້ຮັບການຫຼຸດຕາອັດຕາພາສີແບບດຽວກັນ (ຕົວຢ່າງ: ການເພີ້ມເຕີມສິດທິພິເສດດ້ານການຄ້າຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ຜ່ານລະບົບ GSP+ ພ້ອມກັບໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ຕົວຢ່າງ: ການນຳໃຊ້ຟອມເອ ແລະ ກົດການສະສົມມູນຄ່າ) ດັ່ງທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນວັນທີ 12 ທັນວາ 2014 ທີ່ໄດ້ມີການລິເລີ່ມການເຈລະຈາສັນຍາການຄ້າລະຫວ່າງ EU ແລະ ເອວກົວດໍ ວ່າງບໍ່ດົນມານີ້. ລະບຽບການນີ້ແມ່ນໃກ້ຈະຖືກຮັບຮອງຢ່າງແນ່ນອນກ່ອນທ້າຍປີ 2014 ໂດຍຜູ້ສ້າງ ນິຕິກຳຮ່ວມກັນ ແລະ ຈະມີຜົນນຳໃຊ້ນັບແຕ່ວັນທີ 01 ມັງກອນ 2015 (ໃນກໍລະນີການຮັບຮອງມີຄວາມຊັກຊ້າ, ຜູ້ສົ່ງອອກ ສາມາດຂໍອອກຟອມເອ ຢ້ອນຫຼັງໄດ້) ລະບຽບການທີ່ຢຸດນິ້ງນີ້ແມ່ນຈະຖືເປັນລະບຽບການຊົ່ວຄາວຈົນ
ກ່ວາສັນຍາການຄ້າລະຫວ່າງ EU ແລະ Ecuador ຈະຖືກນຳໃຊ້ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ເກີນວັນທີ 31 ທັນວາ 2016.
ສຳລັບ ໄທ (ຊຶ່ງນອນຢູ່ໃນ ASEAN, ຕົວຢ່າງ: ກຸ່ມການສະສົມກຸ່ມທີ I) ແລະ ເມົາດິບ (ຊຶ່ງນອນຢູ່ໃນ SAARC, ກຸ່ມການສະສົມ ກຸ່ມທີ III). ສອງປະເທດນີ້ແມ່ນຈະບໍ່ມີສິດເຂົ້າຮ່ວມການດຳເນີນການສະສົມແບບພາກພື້ນໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ບັນດາປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດທີ່ຍັງເຫຼືອ ໃນກຸ່ມ/ພາກພື້ນທີ່ກ່າວມານັ້ນ ແມ່ນບໍ່ມີສິດ ນຳໃຊ້ວັດຖຸດິບທີ່ມີແຫຼ່ງກຳເນີດໃນໄທ ຫຼື ເມົາດິບ ພາຍໃຕ້ກົດການສະສົມໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ[1].
ໂດຍອີງໃສ່ມາດຕາທີ 86(2)(a) ຂອງລະບຽບການເລກທີ (EEC) 2454/93 (ທີ່ໄດ້ຖືກແກ້ໄຂໂດຍລະ ບຽບການເລກທີ (EU)1063/2010 ແລະ 530/2013) ຊຶ່ງພາຍຫຼັງເອີ້ນວ່າ “ລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍ ໃຕ້ສິດທິພິເສດທົ່ວໄປທາງດ້ານການຄ້າ”, ການປ່ຽນແປງນີ້ ຈະກະທົບຕໍ່ສິນຄ້າສົ່ງອອກ ຈາກບັນດາປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າຂອງ EU ທີ່ນອນໃນບັນດາກຸ່ມການສະສົມ ດັ່ງກ່າວ ນັບຈາກວັນທີ 01 ມັງກອນ 2015. ບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້ ແມ່ນບໍ່ສາມາດອອກ ຫຼື ທຳການພິສູດແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ໃຫ້ແກ່ສິນຄ້າທີ່ນຳໃຊ້ ວັດຖຸດິບທີ່ມີແຫຼ່ງກຳເນີດຈາກ ໄທ ແລະ ເມົາດິບໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ. ໂດຍປາສະຈາກການນຳໃຊ້ກົດການສະສົມແບບ ພາກພື້ນແລ້ວ ສິນຄ້າດັ່ງກ່າວ ແມ່ນຈະຖືເປັນສິນຄ້າທີ່ບໍ່ໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດ. (ຕົວຢ່າງ: ວັດຖຸດິບດັ່ງກ່າວ ອາດຖືກ ປຸງແຕ່ງພຽງເລັກນ້ອຍແທນທີ່ຈະຖືກປຸງແຕ່ງຢ່າງພຽງພໍ).
ອີກຜົນກະທົບໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງໄດ້ສະເໜີແມ່ນ ກ່ຽວພັນກັບສະຖານະຂອງບາງປະເທດ ໃນຖານະເປັນສູນກາງທາງການຂົນສົ່ງ, ຕົວຢ່າງ: ໄທ ທີ່ເປັນສູນກາງການຂົນສົ່ງໃນພາກພື້ນອາຊຽນ. ໂດຍອີງໃສ່ມາດຕາທີ 86(4), ວັກຍ່ອຍທີ່ 02 ແລະ 03 ຂອງລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ GSP, ໜ່ວຍງານທີ່ໄດ້ຮັບສິດໃນການອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ຂອງປະເທດທີ່ສົ່ງອອກສິນຄ້າໄປຫາ EU ແລະ ໃນກໍລະນີທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດການປຸງແຕ່ງ ແມ່ນມີສິດ ຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງສິນຄ້າດັ່ງກ່າວ ຕາບໃດທີ່ປະເທດນັ້ນ ຍັງເປັນປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າ. ຕົວຢ່າງ: ແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງປະເທດດັ່ງກາວ (ພາຍໃນພາກພື້ນດຽວກັນ) ທີ່ສິນຄ້າໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າຕົວຈິງ. ຜົນກະທົບສຳລັບກໍລະນີນີ້ ກໍຄື ເມື່ອປະເທດທີ່ນອນຢູ່ໃນພາກພື້ນ ທີ່ເຮັດການສະສົມແຫຼ່ງກຳເນີດ ສູນເສຍສະຖານະໃນການເປັນປະເທດ ທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດຂອງ GSP ເຊັ່ນ: ໄທ ທີ່ສູນເສຍທັງສະຖານະພາບການເປັນ ປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ ທາງດ້ານການຄ້າຂອງ EU ແລະ ພ້ອມດຽວກັນ ກໍສູນເສຍສິດໃນການຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງ ສິນຄ້າທີ່ໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດຈາກປະເທດອື່ນທີ່ຢູ່ໃນພາກພື້ນດຽວກັນ.
ການປ່ຽນແປງນີ້ ໄດ້ມີຜົນກະທົບຕໍ່ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຕ່າງໆດັ່ງນີ້:
1. ຜົນກະທົບຕໍ່ໜ່ວຍງານທີ່ໄດ້ຮັບສິດ ໃນການອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ໃນປະເທດທີ່ສູນເສຍສະຖານະພາບການເປັນ ປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ GSP ເຊັ່ນ: ໄທ ແລະ ເມົາດິບ:
ປະເທດທີ່ຖືກຢຸດເຊົາໃຫ້ເປັນ ປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ (GSP) ຂອງ EU ຈະຖືເປັນປະເທດທີ່ຂົນສົ່ງຜ່ານ ຫຼື ເກັບຮັກສາ ສິນຄ້າ ທີ່ໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດຈາກ ບັນດາປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດແບບທຳມະດາທົ່ວໄປ, ລວມທັງສິນຄ້າທີ່ໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດ ໂດຍການສະສົມພາກພື້ນທີ່ປະເທດດັ່ງກ່າວນັ້ນໄດ້ເຄີຍເປັນສະມາຊິກ ໃນເມື່ອກ່ອນ.
ລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ GSP ແມ່ນອະນຸຍາດໃຫ້ແຍກ ການຂົນສົ່ງໃນປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານໃດໜຶ່ງ ໂດຍມີເງື່ອນໄຂວ່າ ປະເທດດັ່ງກ່າວນັ້ນ ນັບຖື/ປະຕິບັດ ຫຼັກການບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃນຕົວສິນຄ້າ. ຫຼັກການນີ້ ແມ່ນໄດ້ຖືກລະບຸຢູ່ໃນມາດຕາທີ 74 (1): “ ສິນຄ້າທີ່ແຈ້ງອອກເພື່ອຈໍລະຈອນຢູ່ໃນສະຫະພາບເອີລົບ ຈະຕ້ອງເປັນສິນຄ້າອັນດຽວກັນກັບສິນຄ້າທີ່ສົ່ງອອກໂດຍ ປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດດ້ານການຄ້າ ຊຶ່ງສິນຄ້າເຫຼົ່ານັ້ນ ຖືວ່າເປັນສິນຄ້າທີ່ໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດ ແລະ ສິນຄ້າເຫຼົ່ານັ້ນຈະຕ້ອງບໍ່ຖືກປ່ຽນແປງ, ປ່ຽນຮູບໃດໆ ຫຼື ບໍ່ຜ່ານຂະບວນການໃດໜຶ່ງ ນອກເໜືອຈາກຂະບວນການເກັບຮັກສາໃຫ້ຢູ່ໃນສະພາບດີ ກ່ອນສິນຄ້າຈະຖືກແຈ້ງເຂົ້າຈໍລະຈອນໃນສະຫະພາບເອີລົບ. ການເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ຫຼື ການຂົນສົ່ງ ແລະ ການແຍກການຂົນສົ່ງອາດຈະເກີດຂື້ນໄດ້ ໃນກໍລະນີຂະບວນການດັ່ງກ່າວ ຖືກດຳເນີນ ພາຍໃຕ້ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ສົ່ງອອກ (…) ແລະ ສິນຄ້ານັ້ນ ຍັງຄົງຢູ່ພາຍໃຕ້ການຕິດຕາມກວດກາຂອງ ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີຂອງປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ”.
ສິ່ງສຳຄັນທີ່ຄວນເອົາໃຈໃສ່ແມ່ນ ສິນຄ້າທີ່ຂົນສົ່ງຜ່ານນັ້ນ ຕ້ອງຢູ່ໃນການຕິດຕາມກວດກາຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີ. ນອກນັ້ນ, ຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າການສອດຄ່ອງກັບ ຫຼັກການບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃນຕົວສິນຄ້າ ຕົກຢູ່ໃນໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຂອງປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ ຫາກເຂົາເຈົ້າເຫັນດີຮັບເອົາຄວາມຮັບຜິດຊອບດັ່ງກ່າວ. ໃນຂະນະທີໜ່ວຍງານຜູ້ໄດ້ຮັບສິດໃນການອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າຂອງ ປະເທດຜູ້ທີ່ໄດ້ເຄີຍໄດ້ຮັບສິດ ອາດຈະບໍ່ສາມາດອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ GSP ໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ (ລວມທັງສິນຄ້າທີ່ມີແຫຼ່ງກຳເນີດໃນປະເທດອື່ນໆ ພາຍໃນກຸ່ມ ຫຼື ພາກພື້ນ ທີ່ຍັງໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າ), ໃນອະນາຄົດເຂົາເຈົ້າອາດຈະຖືກຮ້ອງຂໍ ໃຫ້ຢັ້ງຢືນວ່າສິນຄ້າທີ່ໄດ້ສົ່ງຜ່ານ ຫຼື ໄດ້ຖືກເກັບຮັກສາຢູ່ໃນເຂດແດນຂອງ ປະເທດດັ່ງກ່າວ ວ່າໄດ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຕິດ ຕາມກວດກາຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີ.
ໂດຍອີງຕາມ ມາດຕາທີ 74 (2) ຂອງລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ GSP “ການສອດຄ່ອງກັບວັກທີ 1 ຈະຖືວ່າໄດ້ເງື່ອນໄຂ ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າ ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີມີເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ເຊື່ອໃນດ້ານກົງກັນຂ້າມ ຊຶ່ງໃນກໍລະນີດັ່ງກ່າວ ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີອາດຂໍໃຫ້ຜູ້ແຈ້ງສິນຄ້າສະໜອງຫຼັກຖານ ກ່ຽວກັບຄວາມສອດຄ່ອງ ຊຶ່ງອາດສະໜອງ
ໃຫ້ໃນຮູບແບບຕ່າງໆ ລວມທັງເອກະສານຮັບເໝົາຂົນສົ່ງເຊັ່ນ: ໃບຂົນສົ່ງ ຫຼື ຫຼັກຖານຕົວຈິງ ຫຼື ຮູບປະທຳ ໂດຍ
ອີງຕາມການເຮັດເຄື່ອງໝາຍ ຫຼື ການເຮັດໝາຍເລກຂອງສິ່ງຫຸ້ມຫໍ່ສິນຄ້າ ຫຼື ຫຼັກຖານອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຕົວສິນຄ້າເອງ”.
ໂດຍສອດຄ່ອງກັບມາດຕານີ້, ໃນກໍລະນີເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີມີຄວາມສົງໃສ ຜູ້ປະກອບກິດຈະການສາມາດເລືອກວິທີການສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສອດຄ່ອງກັບ ຫຼັກການທີ່ບໍ່ມີການປ່ຽນແປງຂອງສິນຄ້າ ເຊັ່ນ: ສະແດງເອ ກະສານທີ່ເອີ້ນວ່າ “ໃບຢັ້ງຢືນວ່າສິນຄ້າບໍ່ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງ” (ຖ້າວ່າໃບຢັ້ງຢືນດັ່ງກ່າວອອກໃຫ້ໂດຍ ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີຂອງປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ). ຮູບແບບຂອງໃບຢັ້ງຢືນນັ້ນ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຖືກກຳນົດ ແຕ່ຢ່າງໜ້ອຍຕ້ອງຢັ້ງຢືນວ່າ ສິນຄ້າແມ່ນຖືກຕ້ອງຕາມລາຍການສິນຄ້າຕົວຈິງ (ຕົວຢ່າງ: ຕົວສິນຄ້າ ແລະ ປະລິມານ) ທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຕິດຕາມ ກວດກາຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີໃນລະຫວ່າງການຂົນສົ່ງຜ່ານ ຫຼື ການເກັບຮັກສາສິນຄ້າໃນປະເທດນັ້ນ.
2. ຜົນກະທົບຕໍ່ຜູ້ສົ່ງອອກ ຂອງປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງສິນຄ້າ
ຫຼັງຈາກວັນທີ 01 ມັງກອນ 2015, ຜູ້ປະກອບຈິດຈະການອາດສາມາດສືບຕໍ່ນຳໃຊ້ປະເທດໄທ ແລະ ເມົາດິບ ເປັນຖານການຂົນສົ່ງສິນຄ້າ (ຂົນສົ່ງຜ່ານ/ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ) ເພື່ອສົ່ງສິນຄ້າໄປ EU. ບັນຫາໃນດ້ານການປະ ຕິບັດຈະເກີດຂື້ນໄດ້ໃນກໍລະນີບໍ່ມີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບອົງປະກອບ, ຜູ້ຮັບສິນຄ້າ ແລະ/ຫຼື ປາຍທາງຂອງການຮັບສິນຄ້າສຸດທ້າຍທີ່ສົ່ງສິນຄ້າອອກໄປ EU ບໍ່ສາມາດສະໜອງໃຫ້ໄດ້ ໃນເວລາທີ່ສິນຄ້າເຫຼົ່ານັ້ນຖືກສົ່ງອອກຄັ້ງທຳອິດຈາກປະ ເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ ຫາປະເທດທີ່ເປັນຖານການຂົນສົ່ງສິນຄ້າ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດຈາກ GSP ອີກຕໍ່ໄປ.
ໃນປະຈຸບັນ, ລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ສິດພິເສດທາງດ້ານການຄ້າ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮອງຮັບບັນຫານີ້. ໃນດ້ານໜຶ່ງ, ປະເທດທີ່ຂົນສົ່ງຜ່ານຫຼືເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ທີ່ສູນເສຍສະຖານະພາບການໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ ບໍ່ສາມາດອອກຟອມເອ ໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ໃນອີກດ້ານໜຶ່ງ ປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າທີ່ໄດ້ສິດທິພິເສດ ບໍ່ມີສິດໃນການອອກຟອມເອ ຢ້ອນຫຼັງໄດ້ (ຕົວຢ່າງ: ທັນທີທີ່ຮູ້ປາຍທາງຂອງການຂົນສົ່ງ). ມາດຕາທີ 97 (2) ສະບັບປະຈຸບັນຂອງ ລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າ ຄາດການໄວ້ພຽງແຕ່ 2 ສະຖານະການສຳລັບການອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າຢ້ອນຫຼັງ ຊຶ່ງທັງສອງສະຖານະການນັ້ນບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະຖານະການໃນປະຈຸບັນ.
ຊ່ອງວ່າງດ້ານກົດໝາຍນີ້ ແມ່ນກຳລັງຢູ່ໃນຂັ້ນຕອນການແກ້ໄຂ. ລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າພາຍໃຕ້ສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າ ຄວນຖືກແກ້ໄຂໂດຍໄວ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ ສາມາດອອກຟອມເອ ຢ້ອນຫຼັງໄດ້ ພາຍໃຕ້ສະຖານະການທີ 3. ຕົວຢ່າງ: ໃນກໍລະນີທີ່ປາຍທາງສຸດທ້າຍຂອງການມອບຮັບສິນຄ້າໄດ້ຖືກກຳນົດ ຫຼື ປ່ຽນແປງ ໃນລະຫວ່າງການຂົນສົ່ງຜ່ານ ຫຼື ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ໃນປະເທດທີ 3. ກົດລະ ບຽບທີ່ຄວນສ້າງຂຶ້ນ ເພື່ອແກ້ໄຂມາດຕາທີ 97 ຂອງລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ເພື່ອຈຸດປະສົງດັ່ງກ່າວ ຄວນມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນເດືອນມັງກອນ ຫຼື ຢ່າງຊ້າສຸດ ໃນເດືອນກຸມພາ ປີ 2015. ກົດລະບຽບດັ່ງກ່າວ ຈະກຳນົດຈະແຈ້ງວ່າການແກ້ໄຂປັບປຸງໃນຄັ້ງນີ້ ແມ່ນມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ຢ້ອນຫຼັງ ແຕ່ວັນທີ 1/1/2015.
ໂດຍອີງຕາມການປ່ຽນແປງດ່ັງກ່າວ, ຫຼັງຈາກວັນທີ 1/1/2015, ຜູ້ປະກອບການ ທີ່ທຳການສົ່ງອອກສິນຄ້າໄດ້ແຫຼ່ງກຳເນີດໄປສະຫະພາບເອີລົບ ໂດຍຜ່ານປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ/ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ທີ່ໄດ້ສູນເສຍສະຖານະພາບການເປັນປະເທດທີ່ໄດ້ສິດທິພິເສດທາງດ້ານການຄ້າຈາກສະຫະພາບເອີລົບ ຈະຕ້ອງໄດ້ຂໍອອກໃບຢັ້ງຢືນຟອມເອຢ້ອນຫຼັງຈາກເຈົ້າໜ້າທີ່ໃນປະເທດສິນຄ້າໄດ້ກຳເນີດ ແລະ ຈາກບ່ອນທີ່ສິນຄ້າໄດ້ຖືກສົ່ງອອກໃນຄັ້ງທຳອິດ. ຜູ້ປະ ກອບການ ສາມາດຍື່ນໃບຄຳຮ້ອງໃນເວລາສົ່ງອອກຄັ້ງທຳອິດຈາກປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດ ໃນກໍລະນີທີ່ຮູ້ປາຍທາງ ສຸດທ້າຍຂອງການຂົນສົ່ງແຕ່ເບື້ອງຕົ້ນ[2], ຫຼື ໃນເວລາສົ່ງອອກຈາກປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ/ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ເມື່ອປາຍ ທາງສຸດທ້າຍຂອງການມອບຮັບສິນຄ້າໄດ້ຖືກກຳນົດ ຫຼື ປ່ຽນແປງ ໃນປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ/ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ.
ສິ່ງສຳຄັນທີ່ຄວນຊາບ ແມ່ນ ນັບແຕ່ວັນທີ 1 ມັງກອນ 2017 ຈະມີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດລະບົບການຢັ້ງ ຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າດ້ວຍຕົວເອງ ໂດຍຜູ້ສົ່ງອອກທີ່ໄດ້ຂຶ້ນທະບຽນ, ຂັ້ນຕອນທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ຈະມີຄວາມງ່າຍ ດາຍຫຼາຍ ເພາະວ່າຜູ້ສົ່ງອອກເອງຈະມີສິດເຮັດການພິສູດແຫຼ່ງກຳເນີດ ໃນຮູບແບບຂອງໃບແຈ້ງກ່ຽວກັບແຫຼ່ງກຳ ເນີດ ໃນເວລາຂອງການສົ່ງອອກຈາກສະຖານທີ່ເກັບຮັກສາ/ຂົນສົ່ງຜ່ານສິນຄ້າ.
3. ຜົນກະທົບຕໍ່ກັບ ເຈົ້າໜ້າທີ່ອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ ໃນປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດ ແລະ ຕໍ່ກັບການສົ່ງອອກສິນຄ້າ ໃນຄັ້ງທຳອິດ.
ພາຍຫຼັງລະບຽບແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າ GSP ສະບັບປັບປຸງມີຜົນບັງຄັບໃຊ້, ໜ່ວຍງານທີ່ມີສິດໃນການອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າຂອງປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດ ແລະ ການສົ່ງອອກຂອງສິນຄ້າໃນເບື້ອງຕົ້ນ ມີສິດຢັ້ງຢືນ ແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງສິນຄ້າຢ້ອນຫຼັງ ໃນເວລາຂອງການສົ່ງອອກຈາກປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ ຫຼື ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ ໄປ EU. ເຫດການນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໃນກໍລະນີທີ່ບໍ່ຮູ້ປາຍທາງສຸດທ້າຍຂອງການມອບຮັບສິນຄ້າ ໃນເວລາສົ່ງອອກສິນຄ້າ ໄປຍັງປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານ/ເກັບຮັກສາສິນຄ້າ (ດັ່ງທີ່ໄດ້ສະເໜີພາຍໃຕ້ສະຖານະການ ທີ 3 ຂ້າງເທິງ).
ສຳລັບປະເທດທີ່ຂົນສົ່ງຜ່ານແມ່ນບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງອອກຟອມເອ ດັ່ງກໍລະນີປະຈຸບັນພາຍໃຕ້ກົດການສະສົມພາຍໃນກຸ່ມ (ທີ່ຮ້ອງວ່າການສະສົມໂດຍບໍ່ຜ່ານຂະບວນການປຸງແຕ່ງ). ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຟອມເອ ແມ່ນຈະອອກໂດຍເຈົ້າໜ້າທີ່ອອກໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳເນີດສິນຄ້າຂອງປະເທດແຫຼ່ງກຳເນີດ ແລະ ການສົ່ງອອກເບື້ອງຕົ້ນ ແມ່ນ ຈະຖືກນຳໃຊ້ໂດຍກົງໂດຍຜູ້ນຳເຂົ້າໃນ EU.
ດາວໂຫຼດ: PDF
[1] ສຳລັບ ຈີນ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ນອນໃນກຸ່ມສະສົມແຫຼ່ງກຳເນີດໃດໜຶ່ງ.
[2] ໂດຍມີເງື່ອນໄຂວ່າ ສິນຄ້ານັ້ນແມ່ນບໍ່ໄດ້ຢູ່ປະເທດຂົນສົ່ງຜ່ານນັ້ນ ດົນເກີນໄປ ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງຄວາມສ່ຽງທີ່ໃບຢັ້ງຢືນແຫຼ່ງກຳ ເນີດ ຈະໝົດອາຍຸກ່ອນຖືກນຳໃຊ້.
| # | ຫົວຂໍ້ | ດາວໂຫຼດ |
|---|---|---|
| 1 | GSP rules of origin - Impact of the removal of some countries from the list of beneficiary countries as of 1 January 2015 |  PDF |
ກະລຸນາປະກອບຄວາມຄິດເຫັນຂອງທ່ານຂ້າງລຸ່ມນີ້ ແລະຊ່ວຍພວກເຮົາປັບປຸງເນື້ອຫາຂອງພວກເຮົາ.